دعا در هر مکان

انسان هنگام مشکلات در جستجوی راه حلی است و به فطرت می­داند که این راه حل به دست خداست و اینکه هر امر مشکلی هرچند بزرگ باشد و هر چند انسان را به ناامیدی فراخواند، راه حلی به دست خدا دارد، اما خدا کجاست؟ به کجا روی آوریم تا به خدا نزدیک باشیم و رو به سوی او سخن گوییم؟ از او درخواست کنیم آیا خدا در مسجد است؟ آیا او در دشتهاست و یا بر روی کوههاست؟ و بالاخره در کجا به خدا نزدیکتریم؟

این پرسش، فرا روی همه مردم است و تنها برای آنان که در روزگار پیامبر می­زیستند، و از او درباره خدا می­پرسیدند، نبوده است. ما نیز هرگاه با مشکلات مواجه می­شویم جایی را می­جوییم که در آن به خدا نزدیکتر باشیم تا او را در آنجا بخوانیم. قرآن حکیم پرسشها را اینگونه پاسخ می­دهد:

«وَ إذَا سَأَلَکَ عِبَادِی عَنِّی فَإنِّی قَرِیبٌ...» سوره بقره آیه 186. 

*و زمانی که بندگان من از تو درباره من پرسیدند، من نزدیکم...*

پس دیگر انسان به واسطه­ای و به اینکه راهی را طی کند تا به خدا برسد نیاز ندارد. زیرا که خداوند نزدیک است. در دعای ابوحمزه می­خوانیم:

«وَ أَنَّ الرّاحِلُ إلیْکَ قَرِیبُ المَسافَةِ، وَ أَنّکَ لا تَحْتَجِبُ عَنْ خَلْقِکَ إلاّ أَن تَحْجُبَهُمُ الْأَعْمَالُ دونَکَ.»

^*کوچنده به سوی تو راهش کوتاه است و تو از خلق خود پوشیده نیستی جز اینکه کارها، آنها را در پس پرده قرار می­نهد.^*

وقتی از امام علی علیه السلام درباره خدا و فاصله او میان زمین و آسمان می­پرسند، می­گوید: «این فاصله "دعایی مستجاب شده" است، زیرا دعای مستجاب میلیاردها کیلومتر فاصله میان زمین و آسمان را در یک چشم به هم زدن طی می­کند.»

در کتابهای تفسیر آمده است که مردی از پیامبر صلی الله علیه و آله پرسید: ای رسول خدا، آیا خداوند ما نزدیک است تا با او آهسته رازو نیاز کنیم، یا دور است که به بانگ بلند بخوانیمش؟ پس پیامبر چشم انتظار وحی شدند تا آیه 186 سوره بقره نازل گشت:

«وَ إِذَا سَأَلَکَ عِبَادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ...»

*و زمانی که بندگان من از تو درباره من پرسیدند، من نزدیکم...*